Pagoda's, 1 been en wijn!

Eerst en vooral, voor de veeleisenden onder ons zijn de foto’s bij het vorige bericht eindelijk op de site gezet. De internetverbindingen in Myanmar zijn niet echt fantastisch en dus ging foto’s uploaden niet zo vlotjes. Maar nu zijn we terug in Bangkok en hier hebben ze natuurlijk alles. Dus, voor de liefhebbers staan er nu ook foto’s bij het vorige bericht.

Na een rustdagje in Bagan, huurden we fietsen en gingen we de tempels gaan verkennen. De wegen zijn voornamelijk ruwe zandwegen en met het nodige gevloek omdat we weer eens vast zaten was het heel special om tussen al deze bouwwerken te rijden. Het meest indrukwekkende zicht kregen we toen we op het einde van de rit een van de tempels beklommen en een overzicht hadden over de vlakte. Overal, maar dan ook werkelijk overal zagen we tempels. Een mens vraagt zich soms toch af waarom en vooral waarom zoveel. Na Bagan en een helse busrit van 12 uren kwamen we toe in de andere grote trekpleister namelijk Inle Lake. We vonden een hostel in het gezellige stadje van waaruit je boottochten op het meer kan doen. De eerste dag, rebels als we zijn, huurden we geen boot, maar een fiets en maakten een ritje naar een dorpje gelegen aan het meer. Vanuit het dorpje loopt een lange houten brug naar het tweede deel van het dorp. Het tweede deel van het dorp is volledig op het water gebouwd waardoor het de naam floating village kreeg. We sprongen in een bootje met een local en kregen een rondleiding. We vaarden door waterstraten en werden vriendelijk toegezwaaid door de bevolking die uit de ramen kwam hangen om die rare blanke snuiters te zien. Na een heerlijke verse vis gegeten te hebben in een familierestaurantje, vertrokken we op missie. We hadden namelijk gehoord dat er in de buurt een wijngaard was en dat de wijn redelijk lekker was. Na meer dan 7 maanden de geneugten van een lekker glas wijn te missen, leek een bezoekje zeer aanlokkelijk. In de brandende middagzon duwden we onze uiterst zware en slechte fietsen een berg op. Onze inspanningen werden beloond en algauw liepen we tussen de wijnvaten proberend oprecht geinteresseerd te lijken terwijl we vooral aan het denken waren aan het wijnproeven achteraf. En dan kwam het! We wandelden naar een gezellig terras met een prachtig zicht op het meer en kregen een glas koele sauvignon blanc voorgeschoteld. En het was nog lekker ook! Na een paar proeverijen besloten we, het was tenslotte valentijn, om een fles te kopen. En daar zaten we met een ondergaande zon weerspiegeld in het meer, in een warm weertje met een fles koele witte wijn en elkaar. Genieten!!!! Meestal bestaat onze luxe uit een extra ei bij het ontbijt of nog een slechte pint voor het slapen gaan. Dit was dus echt wel speciaal. En hoe je bepaalde zaken toch zo kan apprecieren als je ze zo lang mist.

Na de fles zijn we (voornamelijk ik) al giechelend de berg afgebold en hebben heerlijk geslapen. Een van de volgende dagen hebben we dan de verplichte boottour op het meer gedaan. We zagen de vissers met 1 been roeien, iets wat ze blijkbaar doen om hun handen vrij te hebben om te vissen. Jaarlijks is er een grote roeiwedstrijd waarbij 50 a 100 mannen op een boot kruipen en allemaal eenbeens roeien, helaas net niet toen wij daar waren. We passeerden nog een aantal drijvende dorpen, volledig met grote boulevards, huisdieren en drijvende tuinen. De tuinen maken ze door modder van de bodem te scheppen en op hopen te leggen waarop ze allerlei groenten en fruit zaaien. Het onderhoud gebeurt vanuit kleine bootjes die ze door de kleine kanaaltjes tussen de tuinen door leiden.
Na Inle Lake zijn we nog een paar dagen naar het dichtbij gelegen Kalaw gegaan. Een rustig bergdorpje waar je mooie wandelingen kan maken en kan genieten van de stilte.

Na nog eens een rugbrekende busrit was de cirkel rond en stonden we weer in Yangoon. Daar gingen we voor de 2de keer in Myanmar cadeautjes gaan kopen op de markt en voor de 2de keer was de markt net die dag gesloten. We konden dus direct verder gaan naar de laatste attractie die we gepland hadden en dat was een bezoek aan de Swhedagon Paya. Van overal in de stad kan je ‘s nachts de verlichte pagoda zien die bekleed is met 13.000 vellen bladgoud, 1100 diamanten en nog 1383 andere stenen. We zijn niet echt van het religieuze type (tot jullie grote verbazing waarschijnlijk), maar bij deze Pagoda word je toch even stil.

En dan was het tijd om weer op het vliegtuig te stappen en met pijn in het hart dit prachtige land te verlaten. Het blijft raar om zo enthuosiast te zijn over Myanmar terwijl de bevolking onder zo’n verschrikkelijk militair beleid leeft. Maar eerlijk is eerlijk, de meeste mensen zijn zeer gastvrij en oprecht vriendelijk en eerlijk. De warmte van de mensen maakt het land en Myanmar heeft warmte zat.