China is geweldig!

Fietsen, veel kleine dorpjes, veel verschillende etnische minderheden, prachtige natuur en tropische temperaturen. Zo kan je onze laatste weken in China omschrijven. Eerst zijn we in de omgeving van Ruili gaan fietsen en omdat we zo goed kaart kunnen lezen, stonden we plotseling aan de grenspost van Myanmar in plaats van in een klein dorpje. Niet helemaal begrijpend waar we waren, werden we benaderd door allerlei rare types die ons over de grens wouden smokkelen. Heel erg bedankt, maar misschien toch maar niet. Wel een sapje gedronken met zicht op de grens en gedroomd over hoe we binnen een paar maanden de grens van Myanmar zullen oversteken. Na het sapje de juiste weg gevonden en beginnen fietsen tussen de tropische bergen en kleine dorpjes. Al gauw werden we binnen gevraagd door een man in een soort rok die ze in Myanmar dragen die ons thee uitschonk, de lokale dansen op zijn tv toonde en als laatste zijn familiealbum helemaal uitgelegd heeft. Een zeer lieve man en toen we vroegen om een foto te mogen trekken, poseerde hij trots naast zijn schotelantenne. Schoon!

Vanuit Ruili wouden de grens van Myanmar volgen om dan uiteindelijk de grens van Vietnam over te steken. Alleen hadden we een klein detail over het hoofd gezien, namelijk een visum voor Vietnam! Helemaal niet meer aan gedacht. Den Duits heeft ons dan verteld dat je geen visum kan kopen aan de grens en dus moesten we naar de hoofdstad van de Yunnan provincie Kunming. Plezante stad, snelle visumservice en bekend om zijn uitgaansleven. En dat hebben we dan ook gedaan. Naar de Chinese disco gaan, het is een waar spektakel. De Chinezen gaan volledig wild op 2 Fabiola muziek en staan volledig ritmeloos op de dansvloer te springen en met al hun ledematen in het rond te zwieren. Gecombineerd met de rare kapsels en klederdracht was het een van de meest bizarre ervaringen tot nog toe. Het lijkt hier ook niet toegestaan om als Chinese man of jongen met een vrouw te dansen dus dansen de mannen vooral met elkaar, maar dan wel alsof ze met een vrouw dansen. Samen rond de palen hangen, wild tegen elkaar springen,...Je moet het meegemaakt hebben om het te kunnen begrijpen. Na deze culturele ervaring zijn we naar Jinghong gereisd en langs de Mekong weer van klein dorpje naar klein dorpje gefietst. Ongelooflijk hoe dicht al deze kleine dorpjes bij elkaar liggen, hoe ze allemaal tot een andere culturele minderheidsgroep behoren en hoe al deze verschillende culturen naast en met elkaar samenleven. Als laatste stop zijn we naar de rijstterrassen van Yuanjang gegaan. Fantastisch mooi en ondenkbaar hoeveel werk het moet geweest zijn om deze terrassen te bouwen. Op het gemak wandelend tussen de buffels en de rijstterrassen namen we stilletjes afscheid van China en zijn vriendelijke bevolking. We hadden het nooit gedacht, maar China of Yunnan en Sichuan waren echt fantastisch. Spijtig dat we China moeten verlaten, maar op naar Vietnam!

En als afsluiter hebben we een hoe-herken-je-een-Chinees lijstje gemaakt:

1)Den Chinees is altijd vriendelijk en behulpzaam. Ze zullen altijd proberen helpen en als je het niet verstaat, zullen ze het in Chinese karakters opschrijven. Evenmin verstaanbaar, maar wel zeer vriendelijk.

2)Den Chinees is luidruchtig. Wilt den Chinees iets zeggen aan zijn vriend die 10 huizen verder woont, zal hij roepen in plaats van de straat over te steken en het gewoon te zeggen. Ook op de bussen moet je je altijd het liefst zo ver mogelijk van je gesprekspartner zitten en zeker als je belt moet er geroepen worden. Daarnaast spreken alle machines, gaande van een rekenmachine tot een auto.

3)Den Chinees is altijd aan het eten en als hij eet moet het, hoe kan het anders, luidruchtig gebeuren met veel slurpen, boeren, roepen ,... Ook moet je, we denken voor het prestige, altijd veel te veel bestellen en dan minstens de helft laten staan.

4)Den Chinees heeft een raar taalgevoel voor Engels. Vaak zijn er Engelse vertalingen voor de menus, verkeersborden, ...Deze bieden echter weinig verduidelijking en ook al lijken de woorden vertrouwd ze zijn net niet wat ze moeten zijn. Zo werd er ons een hotel voorgesteld met gumnasium en farking lot. Interessant, maar toch enigszins verwarrend. Het ergste is als Den Chinees zo vriendelijk is om de films te voorzien van Engelse ondertitels. We hebben een beetje het gevoel dat ze ooit eens 1 film vertaald hebben en dat ze die nu voor elke film gebruiken. Weliswaar worden de woorden in de zin een beetje door elkaar gesmeten waardoor de zin dan eindigt op the of iets anders volledig absurd en onverstaanbaar.

5)Den Chinees is een fashionaddict en dat zie je aan de volledig funky kapsels. Moeilijk te beschrijven, maar meestal volledig opgeblazen en nogal punk. Wij vermoeden dat ze vooral groter proberen te lijken.

6)Den Chinees vindt dat kleine kindjes gemakkelijk naar het toilet moeten kunnen gaan en dus hebben de broekjes van de kindjes geen naad tussen de benen. Zo kunnen ze gewoon op straat naar het toilet gaan en moeten ze hun broek niet uitdoen. Uiterst handig!

7)Den Chinees is niet zo zot van honden (of ze eten ze allemaal op). In elk geval je ziet hier maar 1 soort hond, rara ...inderdaad Pekineeskes.