Bia Hoi

Na nog eens zielig achter ons gekeken te hebben, dan toch met spijt in het hart China verlaten en de brug overgestoken naar vietnam. We hadden al veel verhalen gehoord over de touristenprijzen in Vietnam en hoe ze constant proberen om je er op te leggen, dus we waren gewaarschuwd. En inderdaad, direct was het van dat. We moesten een minibus nemen naar Sapa dat 1 uurtje van de grens ligt en de rit kost normaal gezien 25.000 Dong. Komen we bij de minibussen en vragen ze 300.000 Dong. Met alle Chinezen, maar niet met ons. Wij zijn dus beginnen onderhandelen, maar we hadden al rap in de mot dat er zo'n man of 5 heel het boeltje controleerde en telkens we naar een ander busje gingen kwamen die achter ons om tegen de chauffeur te zeggen dat ze ons niet tegen een lagere prijs mochten meenemen. Dat begon uiteraard serieus op ons systeem te werken, maar we stappen nog liever dan ons te laten doen door zo'n bende maffiagasten. Uiteindelijk was er een oude man die een vriendelijk gezicht had en ons vroeg of we mee wilden (niet wouden want dat zijn bossen). Nog voor ik kon vragen hoeveel het was stonden die ambetante gasten daar weer. Je zag zo de angst op die man zijn gezicht en hij durfde zelf niet meer met mij praten. Na een beetje ruzie gemaakt te hebben met die gasten, het is te zeggen ne keer goed mijn gedacht gezegd te hebben, zag ik die oude man aan de andere kant van de weg naar mij zwaaien. Waren wij aan het oversteken, komen die gasten weer ons volgen. Hetzelfde spelletje heeft zo nog een paar straten geduurd. Die man steeds verder rijden en wachten op ons en telkens we net bij de bus waren kwamen die gasten. Uiteindelijk waren we het zo beu dat we weg gelopen zijn. Na 5 minuten waren die gasten weg en is die man achter ons gereden en mochten we mee voor de normale prijs. Bij het uitstappen excuseerde de man zich uitgebreid en vertelde ons dat er veel problemen waren met die gasten, maar dat er weinig aan te doen was. Enfin, we waren in Sapa en we hadden ons niet laten doen, dus we waren klaar voor Vietnam. Sapa is de hoofdstad van de mountain tribes en is omgeven door prachtige natuur. Als je door het stadje loopt of op de markt gaat gaan eten loop je heel de tijd tussen de prachtig geklede vrouwen van verschillende stammen. Via ons hotelletje kon je trekkingtours naar de minority villages boeken en we zouden op 2 dagen 30 km stappen. Dit zagen we wel zitten, dus boekten we de toer en de volgende dag vertokken we. Al na 10 minuten begon onze gids te zeggen dat we trager moesten stappen terwijl we eigenlijk echt niet rap aan het stappen waren. Na 20 minuutjes was er al een eerste stop, met een kraampje waar je duur water kon kopen. En zo ging het verder. Elke 20 minuten stoppen en we voelden ons meer op een toeristische shopping tour dan op een trekking. Na een uur geposeerd te hebben voor lunch kwamen we om 1u30 al aan bij onze homestay. Dat was het dan voor de eerste dag. Nauwelijks 10 km gestapt! De tweede dag was het nog erger en deden we maar 5 km. Al bij al hadden we wel een mooie trip, maar het was niet echt wat ze ons gezegd hadden dat we gingen doen. We hadden het snode plan om omdat we maar de helft van de kms gedaan hadden de helft van ons geld terug te vragen. Eerst was er geen sprake van, maar volhardend (zeg maar koppig) als we zijn gingen we niet weg. We hebben veel tijd en we kunnen hier heel de dag blijven en ondertussen iedereen vertellen dat de tour op niets slaat en dan verlies je meer geld dan ons terug te betalen vertelden we hen. Eerst lachten ze nog een beetje, maar toen de eerste toerist binnen kwam en we hem direct vertelde dat hij absoluut geen tour met hen moest boeken, was het rap gedaan met lachen en een kwartiertje later hadden we ons geld terug. Voila sie, wij hebben door Centraal-Azie gereisd en dus ondertussen getraind in het onderhandelen. Met het teruggegeven geld zijn we dan lekker gaan eten met wijn en viskes en nog lekkers. Dat is wel heerlijk aan reizen door Vietnam we kunnen hier weer ontbijten met brood en koffie wat toch aangenamer is dan noedelsoep. Na onze trip gingen we zelf nog wat gaan wandelen, maar het begon te regenen en het werd koud dus zijn we maar de trein opgetapt naar Hanoi. 11 uren op een stoeltje, maar ondertussen wel prachtige landschappen gezien. In Hanoi was het weer even wennen aan de drukte van een stad maar de Bia Hoi maakte veel goed. Bia Hoi zijn hier de straatbierkramen. Dat wil zeggen dat er op de kruispunten vrouwkes met een vat bier staan en dat je dan op kleine stoeltjes supergoedkoop bier kan drinken. 1 pintje is 10 cent, dus wij zijn fan! Deze ochtend uitgecheckt en naar de ambassade van Laos ons visum gaan aanvragen en dan met rugzak en al naar een van de duurste restaurants van Hanoi gegaan. We pasten niet echt in het decor, maar het was wel fantastisch lekker. Zalm met passievruchtensaus, mangosalade met zeevruchten,... We zijn onszelf goed aan het verwennen en dat mag wel eens na maanden vet op een stokske en noedelsoepen gegeten te hebben. En nu zitten we in Nimh Binh, Halong Bay on land. We zullen het morgen wel zien, maar iedereen zegt dat het hier prachtig is. We willen hier graag gaan trekken en bij de lokale minderheden gaan slapen, maar het is hier regenachtig en koud, jaja hoor ons klagen, dus we zien wel...Zoals altijd...