Zwemmen en schapennek eten

Zoals gewoonlijk weer een paar dagen op de trein gezeten en deze keer ook enkele foto's durven trekken. De treinreizen zijn lang en ongelooflijk heet, maar het is wel zalig om uren prachtige landschappen te zien passeren. Het is ook zeer interessant omdat veel mesen enkele dagen op de trein zitten en het dagdagelijkse leven dus ook op de trein doorgaat. 's Ochtends gaat iedereen zich gaan wassen, er worden maaltijden gekookt, verschillende tenues worden aangetrokken,...Leuk om stiekem allemaal te bekijken en te bestuderen, want verstaan doen we het helaas niet.
Na de treinreis in Aktau aangekomem en Aktau ligt aan de zee!!Juj Juj juj!!!Het is hier gemiddeld 35 graden in de schaduw, dus zwemmen in de zee is hemels. Naast genieten van het beachleven zijn we hier ook op bedevaart gegaan. Jawel, inderdaad, op bedevaart.

Rond Aktau is er in een straal van 400 km ongeveer niets. Enkel woestijn en canyons en hier en daar een ondergrondse moskee, oude begraafplaatsen,...We wouden die graag gaan bezoeken, maar als we dat met een toeristische toer wouden doen moesten we weer ongelooglijk veel betalen en dat zagen we niet zitten. Dus inventief als we zijn, zijn we met een rammelbak met 7 bedevaarders mee de woestijn ingetrokken. De bedevaarders bezoeken de oude graven en de moskeeen en zo konden wij mee en ook alles zien. Dus wunder om 5 u des ochtend met een nest moslims in een buske de woestijn in!Ik moet eerlijk zeggen dat we een beetje voorbij gegaan waren aan de serieusheid van de bedevaarders en dat we enorm veel geluk hebben gehad dat er een lerares engels in het busje zat die ons alles heeft uitgelegd, want anders hadden we waarschijnlijk niet geweten wat we moesten doen en hadden we waarschijnlijk een paar respectloze daden gedaan puur uit onwetendheid. Na enkele uren rijden door de woestijn bij een eerste moskee toegekomen. De lerares heeft me dan meegenomen en me heel de dag alles uitgelegd. Ik moet jullie waarschijnlijk niet zeggen dat mijn antropologisch hart aan het bloeden was. Samen met de andere vrouwen telkens de rituele reiniging (gezicht, oren,voeten,...) gedaan en dan met de hulp van die lerares ook telkens mee binnen gemogen in de moskee als de anderen aan het bidden waren. De moskeeen hier zijn ondergronds, uitgekapt uit de rotsen. Echt een speciale ervaring. Na het bezoek aan de moskee wordt er altijd thee gedronken en zoetigheden gegeten. En daar zaten we dus, in het midden van de woestijn met gesluierde vrouwen (ik inclusief) en mannen die we niet verstonden, maar die na het verwonderlijk afvragen wat we daar eigenlijk kwamen doen, zeer gastvrij waren. Na dit bezoek nog een aantal uren door de woestijn gereden en aan een verzamelplaats voor de bedevaarders gekomen. Daar was het weer thee drinken en zoetigheden eten en net voor we even mochten gaan rusten werd er ritueel schapennek gegeten. Tip: als je niet al het vlees van het bod volledig opeet zal je lief lelijk zijn!

Na de rust eindelijk aan de echte bedevaartswandeling begonnen. Een route door een prachtig landschap naar nog zo een uitgekapt moskee. Overweldigend mooi en interessant en klein detail het was toen bijna 6u s 'avonds en 43 graden! Als slotritueel werd een een traditionele Kazachkse maaltijd klaargemaakt. Schaap int vet zou ik het noemen, de echte naam ben ik vergeten maar het betekent 5 vingers? En het vet moesten we dus ook opeten. Waarna weer veel thee en veel zoetigheden volgden.

Na een hobbelige nachtrit door de woestijn van 6 uren zijn we moe maar voldaan in ons bed gekropen waarna we de volgende dag zijn opgestaan en een irisch coffee ter ere van de genste feesten gedronken hebben en gerustgesteld vaststelden dat het dan wel allenaal heel mooi en interessant is, maar dat we er toch helemaal niet religieuzer van zijn geworden. Gelukkig maar.

En nu: een laatste keer zwemmen in de zee, de trein op en naar Oezbekistan.

Geeft er nog een lap op en allemaol tuupe tegoare naar de gense fieste!