De laatste dag in Oezbekistan

Na 3 of 4 weken door Oezbekistan te trekken, zijn we in de Fergana vallei beland. Dit stukje van Oezbekistan ligt ver weg van de grote mythische steden tegen de grens van Tadjikistan en Kirgizistan. Het is een beetje een afgesloten deel en is anders dan de rest van het land. Het is hier zogezegd conservatiever. Wij hebben daar nog niet veel van gemerkt, maar wat vooral typerend is, denk ik, is dat dit deel van het land eigenzinniger is en zich minder de les laat spellen door de president Karimov. De president, die al veel te lang aan de macht is mede doordat hij al de andere partijen verbood om deel te nemen aan de verkiezingen en dat de leiders van deze partijen meestal in ballingschap leven, is een beetje van een big brother is watching you - type. Na de onafhankelijkheid van Oezbekistan na het Soviettijdperk kwam de communistische partij aan de macht. Deze partij stond voor een seculiere democratische staat. Democratisch is het hier zeker niet en het verdedigen van een seculiere staat is hier voornamelijk een excuus om alle tegenstanders van het regime te kunnen vervolgen. De Fergana vallei is in dit opzicht de meest opstandige staat. Na een aantal aanslagen in Tashkent werden er over het hele land mensen opgepakt die verdacht werden van extreem islamitisch gedachtengoed. In Andijon, een stad in de Fergana vallei, werden er 300 zakenmannen opgepakt en in de gevangenis gesmeten. Waar men vooral bang van was, was dat gegoede zakenmannen, die vaak ook in politieke bewegingen zaten de islamitische gedachten in de politiek zouden doordrukken. De band tussen de economische-, politieke en religieuze macht moest ten alle tijden verbroken worden. Echter de opsluiting van de zakenmannen leidde tot een grote protestactie en de politie heeft dat dan maar opgelost door 300-1000 opposanten dood te schieten. Er kwam veel kritiek van het westen, waarop de president dan maar besloot om bijna alle buitenlandse organisaties uit het land te verbannen. Nog steeds zijn de meeste NGO's niet toegelaten en zijn buitenlandse journalisten niet welkom. De algemene controle is zelf voor toeristen voelbaar doordat we elke dag moeten laten registreren waar we de nacht doorbrengen. De Fergana vallei is nog gecontroleerder dan de andere delen van het land. Zo staan er vaak gewapende politiemachten langs de weg en moesten wij bij het binnen rijden van de vallei laten registreren met welke wagen en met welke chauffeur wij de tocht maakten.

Morgen steken we de gens over naar het bergachtige Kirgizistan en zal ik met gemengde gevoelens terugkijken op Oezbekistan. Het land heeft een rijke en lange geschiedenis en dat zie je aan de belangrijke steden die indrukwekkend zijn. Samarkand is bijvoorbeeld een van de oudste steden ter wereld! De meeste mensen waren zeer vriendelijke en gastvrij, maar enorme assholes als het op geld aankomt. Ik was het onderhandelen en er opgelegd worden al gewoon van in Latijns-Amerika, maar hier is het echt nog een stuk erger en vooral veel kwaadaardiger. Moeilijk uit te leggen, maar soms heb je echt zin om je vallies te pakken en weg te gaan uit het land omdat ze je zo onrespectvol behandelen. Langs de andere kant worden we overal uitgenodigd om thee te komen drinken, helpen ze ons met alles en zijn ze ongelooflijk vriendelijk. Zolang er geen geld in het spel is, zijn het de vriendelijkste mensen die ik al ontmoet heb. Qua eten hebben ze soms een beetje rare gewoontes. Ze zijn hier bijvoorbeeld zot van hot-dogs, en dat mag ook als ontbijt. De nationale gerechten van Oezbekistan zijn vettige soep, vettig vlees op een stokje, vettig vlees in deeg (gekookt, gefrituurd of gebakken), rijst met vettig vlees en iets dat te vergelijken is met noedels met vettig vlees. Gelukkig hebben ze heerlijk brood, thee en fruit! Het moet wel gezegd worden: als je uitgenodigd wordt om bij iemand thuis te komen eten is het heerlijk en vooral veel.

Verder weten ze hoe te genieten van het leven en ambiance te maken, vaak mede door de vodka en zullen ze vanaf ze kunnen een feestje bouwen waar iedereen op uitgenodigd wordt. We zijn hier eergisteren naar de voetbal geweest en na het inzetten van enkele Gantoise nummers waren we bevriend met de volledige tribune. Zo zijn ze dan ook wel weer...
Oezbekistan, in elk geval een boeiende ervaring.